Magia pisania Gail Carson Levine rozpoczyna się propozycją dla czytelnika. Autorka podaje kilka różnych zestawów zdań, które mają stanowić początek opowiadania. Zadaniem czytelnika jest ich rozwinięcie.
Pierwszy zestaw brzmi
Mam jedno oko zielone, a drugie brązowe. Zielone oko widzi prawdę, ale brązowe widzi dużo więcej.
Nasza wiedza o konflikcie Wietnamskim z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych to najczęściej perspektywa amerykańska. O tym, jak wyglądało to z drugiej strony mówi się znacznie rzadziej (Smutek wojny).
W opublikowanej kilka dni temu liście najważniejszych książek przeczytanych w 2017 roku, Bill Gates wymienił między innymi Sympatyka. Nagrodzona Pulitzerem książka Viet Thanh Nguyena od ponad roku dostępna jest w polskim przekładzie. Wcisnąłem ją sobie w kolejkę przed innymi pozycjami, przede wszystkim ze względu na temat. Czytaj dalej Sympatyk
Prawdę mówiąc nie wiedziałem czego oczekiwać po książce Zasłuchany mózg Davida Levitina. Wystarczyło mi, że autor jest neurobiologiem i muzykiem. Zajmował się między innymi produkcją dźwięku dla Santany, Blue Öyster Cult czy Grateful Dead. Czytaj dalej Rozczarowania – muzyka, mózg i Wietnam
Po lekturze Depeszy Michaela Herra uświadomiłem sobie, że nigdy nie próbowałem szukać spojrzenia drugiej strony na wojnę w Wietnamie. Amerykanie rozprawili się ze swoim zaangażowaniem w tym konflikcie tworząc mnóstwo doskonałych powieści i filmów. Ich wymowa była jednoznacznie antywojenna i pesymistyczna. Do tego dochodziły traumy żołnierzy, którzy po powrocie do kraju nie mogli się uporać z tym wszystkim czego byli świadkami.
Wśród zestawień książek o Wietnamie pojawia się wydana u nas przed laty pozycja Bao Ninh Smutek wojny. Autor do wojska zaciągnął się w wieku 17 lat po stronie komunistycznej. Sama zaś książka jest opowieścią, historią, powracającymi uparcie wspomnieniami młodego pisarza, który próbuje w dojrzałym wieku rozliczyć się z jedenastoma latami spędzonymi podczas wojny. Jeśli zaś uwzględnić inne działania (poszukiwanie ciał w dżungli już po zakończeniu), wojna zabrała mu czternaście lat. Czytaj dalej Smutek wojny
Nieśliśmy im wolność wyboru i to tak ochoczo, że zostawialiśmy za sobą spacyfikowaną wolność i spaloną ziemię.
Spotykamy się raz na jakiś czas z Adamem. Pijąc zbyt dużo wina prowadzimy przeintelektualizowane rozmowy, podczas których pada wiele tytułów książek. Poza tym polecamy sobie na bieżąco różne pozycje. Nasze preferencje nie zawsze się zazębiają. Nie rozumiem Stasiuka, Murakamiego i wielu innych, choć za polecenie Samotności Portugalczyka Izy Klementowskiej jestem dozgonnie wdzięczny (choć nie wiem, czy nie bardziej za to, że doprowadziła mnie do jej Minut). W ubiegłym tygodniu Adam rzucił nowym tytułem, który właśnie ukazał się w polskim tłumaczeniu. Paradoksalnie widziałem okładkę tej książki wcześniej w wyświetlanych miniaturowych reklamach, ale nie byłem zainteresowany książką o Depeche Mode. Przez ułamek sekundy zastanawiałem się dlaczego taką dziwną okładkę dał wydawca. Dopiero gdy Adam o niej napisał w mailu roześmiałem się nad moim poznawczym ograniczeniem. Depesze Michaela Herra nie mają nic wspólnego z brytyjską grupą, choć muzyka stanowi w niej istotne tło. Czytaj dalej Depesze
