Pół roku przeleżała na półce. Mamy taki zwyczaj, że trudniejsze książki wraz z dziewięciolatkiem czytamy jeszcze wspólnie. Nie czytam wcześniej, żeby ocenić czy się nadaje, czy nie. Jeśli okazuje się zbyt trudna i słuchacz jasno to wyrazi, przerywamy. W przypadku Siedmiu minut po północy było nieco inaczej. Gdy zacząłem ją czytać wieczorem zaraz po zakupie, mój słuchacz orzekł, że chyba jednak nie chce. Że jest zbyt strasznie. On, który uwielbia straszne opowieści i filmy, zaprotestował. Czytaj dalej Siedem minut po północy →