Skóra

Książki Toni Morrison są duszne jak ostatnie lipcowe dni. Coś mnie do nich ciągnie, od momentu gdy przeczytałem Najbardziej niebieskie oko. Nie powalają na kolana, ale wciągają. Dlaczego? Nie potrafię odpowiedzieć.

Skóra jest podobna do czytanego kilka dni Domu. Brutalny świat. Z banalnie głupim złem. I tajemnicami, które ciążą przez lata.

Oryginalny tytuł God Help The Child wydaje się mieć mocniejszą wymowę.

Skóra, T. Morrison

Skóra, Toni Morrison

Wyd. Świat Książki, 2016

Tłum.: [nie podano w książce]

Noc w Lizbonie

Książki Remarque’a czytałem po raz pierwszy w liceum. Jeszcze trwał PRL. Wraz z innymi książkami o wojnie, były dla mnie czymś nowym. Czymś zupełnie odmiennym od tego czym karmiła nas socjalistyczna szkoła. Nie były czarno-białe. Naprzeciwko złych Niemców, nie stali wyłącznie bohaterscy Polacy. Niemcy w tych książkach uciekali przed wojną, uciekali przed swoimi rodakami, przed Tysiącletnią Rzeszą. W najprostszym ujęciu byli zdrajcami swojego narodu. Czytaj dalej Noc w Lizbonie

Chciwość – rozczarowanie

Ależ mnie zirytował Paweł Reszka swoją książką Chciwość. Jak nas oszukują wielkie firmy. Książka jest reklamowana jako ta, która ma wstrząsnąć polską bankowością. Podkręcona zaprezentowaniem autora jako wybitnego dziennikarza śledczego. Niestety dla mnie jest niewiarygodna i napisana dziesięć lat za późno. Czytaj dalej Chciwość – rozczarowanie

Cztery dni w Turcji

Przyznajmy, że „teatralna rewolucja” wyglądała bardziej jak wyczyn prestidigitatora niż dzieło utalentowanych spiskowców.

Postanowiłem wybrać się na wycieczkę do Turcji. Spędziłem cztery dni w mieście w północno-wschodniej części kraju tuż przy granicy z Armenią. Głównym motywem były wydarzenia z piątku na sobotę, czyli pucz wojskowy w kraju rządzonym przez prezydenta Recepa Tayyipa Erdoğana.

Wszystko zaczęło się od tego, gdy znajomy znajomego jeszcze innego znajomego wspomniał w sobotni poranek na Facebooku: – „żeby zrozumieć to co wydarzyło się w Turcji należy przeczytać Śnieg Orhana Pamuka”. Czytaj dalej Cztery dni w Turcji

Chłopiec-duch

Pewnego razu w Centrum Komunikacji badaliśmy chłopca, który potrafił kontrolować tylko mięśnie szyi. Poinformowaliśmy jego matkę, że będzie musiał rozpocząć naukę porozumiewania się od używania nadajnika przymocowanego do opaski na głowie. Ona jednak nie dawała się przekonać: nalegała, żeby jej syn używał ręki, a nie głowy. Chciała by się dostosował, by możliwie jak najmniej różnił się od innych ludzi.

Czytaj dalej Chłopiec-duch

Lekkie życie Barnaby’ego Brocketa

Chłopcy z reguły wyrastają ze wszystkiego – wyjaśnił specjalista, podsuwając im fakturę za konsultację, z całkiem sporą sumą, jeśli wziąć pod uwagę krótki czas wizyty. – Wyrastają ze spodni. Z dobrego zachowania. Z szacunku do rodziców. Musicie po prostu uzbroić się w cierpliwość, i tyle.

Czytaj dalej Lekkie życie Barnaby’ego Brocketa

Chłopaki też chcą czytać

Chłopcy uczą się najlepiej dzięki aktywnościom praktycznym, ale szkoły nie dostarczają wystarczających możliwości manipulowania rzeczywistymi przedmiotami. Co więcej, pamiętniki i opowiadania w pierwszej osobie – styl pisarski preferowany przez dziewczyny – są częściej czytane w ramach szkolnych zajęć niż komiksy i science fiction, czyli gatunki wybierane przez chłopców

Czytaj dalej Chłopaki też chcą czytać

Ptak dobrego Boga

To jedna z najbardziej inspirujących i najciekawszych książek, jakie w tym roku udało mi się przeczytać. Wyzwalająca mnóstwo emocji oraz przemyśleń. Zabawna, prowokująca, zaskakująca.

Trafiłem na nią zupełnie przypadkiem. Po lekturze Środy popielcowej Ethana Hawke, szukałem jeszcze innych rzeczy tego aktora, scenarzysty, pisarza i tak trafiłem na zestaw sześciu jego ulubionych książek. Wśród nich znalazł się Ptak dobrego Boga, Jamesa McBride’a, który jak się okazało wyszedł w polskim tłumaczeniu na początku bieżącego roku po trzech latach od ukazania się oryginału. Czytaj dalej Ptak dobrego Boga